Andy Moor was de volgende van de avond en dit was voor mij by far de beste set. Hij draaide veel classics en ik heb zelfs wat traantjes gelaten. Dit begon bij Armin van Buuren – In And Out Of Love. Verder draaide hij onder anderen 4 strings – Take me Away, Mark Sixma & Emma Hewitt – Missing (Jorn van Deynhoven Remix), Signum feat. Scott Mac – Coming On Strong en John O’Callaghan & Sarah Howells – Find Yourself. Een prachtige lijst classics waar ik zo heerlijk op gedanst heb. Ik vond het erg jammer toen hij plaats moest maken voor Ben Gold.
Ben Gold draait niet echt mijn stijl, maar hij trapte af met Will Atkinson – Rush en dat beloofde voor mij een goed begin van zijn set. Vlak daarna draaide hij de remix van Sneijder van zijn classic ‘Stay’. Helaas vond ik dat daarna de energie wat inzakte.
Na Ben Gold was het aan Ferry Corsten om de laatste 3 uur af te sluiten. Ik keek heel erg uit naar zijn set. Ik kijk er met gemengde gevoelens terug op. Ferry Corsten is de laatste tijd bezig met een nieuwe stijl ontwikkelen. We zijn van Ferry wel gewend dat hij zo nu en dan net wat van stijl wisselt en zo nu dus ook weer. Hij begon zijn set daar ook mee. Voor mij was dit alleen helaas iets wat niet geheel bij de avond paste. Het aantal BPM ging weer omlaag en Ferry begon geheel op zijn eigen manier de avond weer op te bouwen. Voor mij had dit alleen niet gehoeven.